Pałac wzniesiony został na obmurowanej skarpie ziemnej, otoczony fosą - obecnie zniszczoną, czytelną obecnie jeszcze na odcinku zachodnim, natomiast od południa ograniczony wodami stawu. Zachowany budynek pałacowy wzniesiony został w miejscu wcześniejszej siedziby rycerskiej. Budowla pierwotna pochodząca najprawdopodobniej z wieku XVI, na co wskazywałoby m.in. umocnienie skarpy, została przebudowana w roku 1778 roku. Szczyt mógł pochodzić z późniejszej przebudowy. Obecnie budowla zachowana w ruinie, od lat 50. naszego stulecia pozbawiona jest użytkownika. Jeszcze w końcu lat 70. XX wieku zachowany był szczyt elewacji frontowej - północnej, jak również częściowo barokowy hełm wieńczący wieżę. Od strony południowej pałacu, za stawem rozciąga się park, przedzielony potokiem na dwie części, różniące się zarówno wiekiem (bliższa pałacu - starsza, drzewa - dęby i wiązy sięgają wiekiem 300-350 lat), jak i stylistycznie (bliższa pałacu - podmokła, regularna dalsza - położona wyżej, ma charakter naturalistyczny, jest powiązana z otoczeniem). Dawniej zabudowania otoczone były kamiennym murem, od strony wschodniej zachowany jest szpaler dębów, stanowiący niegdyś naturalną granicę założenia. Na platformie ziemnej za pałacem od strony stawu znajdował się klomb i nasadzenia ozdobnych krzewów.